شکارگری درون رسته ای بین کفشدوزک hippodamia variegata (col.: coccinellidae)و زنبور پارازیتویید lysiphlebus fabarum (hym.: braconidae)

شکارگری  درون رسته ای یعنی کشتن و خوردن گونه هایی که به علت استفاده از منابع مشابه و یا محدود، رقبای بالقوه محسوب می شوند. در این تحقیق شکارگری درون رسته ای بین کفشدوزک hippodamia variegata goeze و زنبور پارازیتویید (marshall)lysiphlebus fabarum  با تغذیه از شته جالیز aphis gossypii glover  روی گیاه خیار بررسی شد. به این منظور ترجیح طعمه ای لارو سن سوم و ماده ها ی کفشدوزک بین  شته های بالغ سالم و پارازیته در شرایط دسترسی انتخابی و همچنین در آزمایش بویایی سنجی مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش ها، از بریدن یکی از شاخک های شته ها برای تشخیص بین شته های سالم و پارازیته استفاده شد. آزمایش­ها در شرایط دمایی c˚1±22، رطوبت نسبی  5±65% و دوره نوری 8:16 (روشنایی: تاریکی) انجام شد. بر اساس نتایج پیش آزمایش، بریدن شاخک در شته های سالم و پارازیته، بر ترجیح غذایی کفشدوزک تأثیر معنی داری نداشت. در آزمایش دسترسی انتخابی، تغذیه کفشدوزک ماده از شته های پارازیته نشده نسبت به شته های پارازیته (24 و 72 ساعت قبل) با اختلاف معنی داری بیشتر بود (به ترتیب 04/0= , p18،1=df  , 15/2=t  و 001/0< , p18،1=df  , 35/6= t)، اما لارو سن سوم کفشدوزک میان شته های سالم و شته هایی که 72 ساعت از پارازیتیسم آنها گذشته بود، تفاوتی قائل نشد (56/0= , p18،1=df  , 58/0=t). بر اساس نتایج آزمایش های بویایی سنجی، کفشدوزک های ماده در انتخاب شته های سالم از پارازیته تفاوت معنی داری نشان ندادند (21/0= , p 19،1=df  , 60/1= 2χ). ترجیح شته های سالم در مقایسه با شته های پارازیته توسط حشرات ماده ی h. variegata می تواند یک ویژگی برای کاربرد همزمان این دو عامل کنترل بیولوژیک (h. variegata و l. fabarum) باشد